- хез
- I[خيز]1. асоси замони ҳозира аз хестан2. ҷузъи пасини баъзе калимаҳои мураккаб ба маънои фаровонии чизе, рӯянда, бароянда, хезанда: саҳархез, ҳосилхез, нафтхез, зархез ва ғ.II[خيز]1. ҷаҳиш, аз ҷой баланд паридан бо як ҷаст; хез задан (кардан) ҷастан, ҷаҳидан; бо як хез бо як ҷаҳиш2. хезидан, бархостан, баланд шудан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.